ضايعات پوستي و زخمهاي مزمن ناشي از سوختگي ها و/يا برخي بيماري ها مانند ديابت مهمترين نگراني ها در حوزه بهداشت عمومي هستند كه مي توانند بر كيفيت زندگي اثرگذار باشند. درحال حاضر، مهندسي بافت به عنوان مؤثر ترين روش درماني در نظر گرفته مي شود اگرچه طراحي جايگزين هاي پليمري براي تمايز درمي-اپيدرمي و بهبود زخم (بدون ايجاد اسكار) چالش مهمي است. براي اين منظور، ما در اين اختراع يك نانوبستر هيبريدي 3بعدي (CPCP) مبتني بر كلاژن/كيتوسان اصلاح شده با كامپوزيت PEG/PCL را با روش خشك كردن سرمايشي و فريز كردن دومرحله اي طراحي كرديم كه مي تواند از طريق تقليد ساختار و عملكر پوست انسان و بدون استفاده از فاكتورهاي رشد، الگوي تمايز هر دو سلولهاي درمي-اپيدرمي را تقليد كند. در ادامه، به منظور مطالعة عملكرد نانوبستر پليمري براي استفاده در مهندسي بافت پوست، خواص فيزيكوشيميايي، مكانيكي و زيستي نمونه هاي طراحي شده مورد ارزيابي قرار گرفت. مقايسه آناليز طيفهاي FT-IR، شباهت شيميايي زيادي را بين CPCP و ماتريكس دسلولار شدة پوستي نشان داد. نتايج ما همچنين نشان داد كه تركيب دو پليمر طبيعي و دوپليمر مصنوعي، سبب تشكيل يك شبكة 3بعدي قوي تر از پوست به لحاظ سرعت تخريب و نيز مدول الاستيك مشابه پوست (MPa 18~) مي شود، كه علاوه بر تشكيل ضخامت ديواره ي نانومتري(nm235~) و اندازه منافذ همانند ماتريكس پوست(µm 54) جذب آب بيشتر(3 برابر)، را فراهم مي كند. مشاهدات تكثير و مورفولوژي سلول هاي فيبروبلاست پوست انسان نيز نشان داد كه نانوبستر CPCP به دليل خواص آبدوستي و تر شوندگي بالا (زاويه تماس آب با سطح=60 درجه) همانند پوست دسلولار شده عمل كرده و براي چسبندگي، تكثير و گسترش سلولي مناسب است. بر اساس نتايج RT-PCR نيز بيان كراتينوسيت هاي درمي-اپيدرمي القا شده توسط سلول هاي بنيادي مشتق شده از بافت چربي انساني، همراه با الگوي تمايزي مشابه پوست، بر روي نانوبستر 3 بعدي CPCP بيشتر از محيط دوبعدي القايي اپيدرمي مشاهده شد. از اين رو، نتايج نشان مي دهد كه نانوبستر پليمري CPCP مي تواند به عنوان يك بستر (در كاربردهاي مهندسي بافت) يا زخم بند سوپرجاذب جهت جذب پيوسته ي تراوشات زخم و ترميم سريع آن عمل نمايد. اين ويژگي مي تواند به طور بالقوه براي اپيتلياليزاسيون مجدد پوست همراه با ضمائم آن (فوليكول هاي مو، غدد سباسه و تعريق) مؤثر باشد.